با خون مصطفیِ ما چه کاری می کنید؟!

دیروز 21 دیماه سالروز شهادت مصطفی اجمدی روشن بود ، درست در همین روز ، خبر خارج شدن قلب رآکتور اراک و پر کردن آن با بتن از سوی دولت اعلام میشود ، این کار حداقل چند هفته زمان برده است پس چرا دولت باید دقیقا در روز شهادت مصطفای عزیز خبر را اعلام کند؟!! آیا میخواهند دل داغدیده خانواده این شهید عزیز را بیشتر بسوزانند؟!! این قلب رآکتور اراک نبود که خارج شد بلکه قلب علیرضا احمدی روشن و قلب آرمیتا رضایی نژاد بود که از جا کنده شد ، این قلب یک ملت بود که از جا کنده شد ، به راستی تاریخ درمورد دولتمردان و مجلسمردان قاجاری عصر ما چه قضاوتی خواهد کرد؟!! قلم تاریخ درمورد سکوت و بی تفاوتی ما چه خواهد نوشت؟!!

 

70 سال ذیپلماسی

در سال 1324 باید هم باج می دادیم...

وقتی ایران پل پیروزی بود و از این پل بودن فقط مقادیر زیادی گرسنگی و فقر و بیماری نصیب ما می شد و انتصاب شاه از کنسول بریتانیا اتفاق می افتاد باید هم باج می دادیم.

آن روز که استالین برای احمد قوام و هیات همراهش هواپیمای اختصاصی فرستاد تا مذاکرات با ایران را دنبال کند خودش بزرگترین افتخار برای حکومت بی پایه و لرزان پهلوی دوم بود که چنین و چنان.

قوام رفت، تنها چیزی که در دستان دولتش بود نفت شمال بود و آنچه میخواست خروج نیرو های شوروی از ایران، عدم حمایت از جدایی طلبان کردستان و آذربایجان، رفع فشار علیه دولت ایران. همه و همه این خواسته ها تنها در قبال نفت شمال بود...تنها دستاویز ایران در مذاکرات اختصاصی در شوروی.

قوام زیر بار رفت ( یا حداقل اینطور نشان داد) که نفت شمال در راستای ایجاد موازنه قدرت در ایران حق شوروی است ، اما مشروط به خروج نیروهای شوروی و ایجاد امنیت در مناطق جدایی طلب تا بتوان مجلسی را به راه انداخت تا معاهده را در آن تصویب کرد.

شوروی به خواسته های قوام تن در داد، نیرو ها بیرون رفتند، امنیت برقرار و اتخابات برگزار شد و مجلس به شور نشست و طرح این معاهده تصویب نشد. یعنی با تنها دستاویز سه مطلب مورد نظر حاصل شد.

و اما امرور در کجای داستان یه معاهده هوشمندانه هستیم؟؟؟