جهان فوتبالی یا فوتبال جهانی...مساله اینست!

قانون دنیا امروزه بی شباهت به قوانین فوتبال نیست...

هرکس بتواند در زمین خودش (استادیوم خانگی!) بازی کند توجه تماشاگران بیشتری را با خود بهمراه دارد(افکار عمومی)،زمین به سه قسمتِ مرکز و  طرفین  قسمت می شود(غرب گیتی و شرق و نقطه بینابینی).

حداقل برروی کاغذ یک طرف قدرت بیشتری دارد و یک طرف قدرت کمتر و اینکه هر دو طرف در کنفرانس های مطبوعاتی از قدرت های طرف مقابل می گویند و ادامه می دهند که خود قویتر هستند.

حال در این زمین به مسابقه ی هسته ای تیم ایران و تیم آمریکا و شرکاء می رسیم...

ایران بازی را شروع می کند و در دست می گیرد، قدرت می افزاید و علم می اندوزد،آنقدر ستاره گونه بازی می کند که روی چند بازیکن ماهر خطای شدید می کنند(شهدای عزیز هسته ای)، اما تیم ایران متکی به ستاره ها نیست و به بازی ادامه میدهد و بازی را در نقاطی از زمین که میخواهد می چرخاند(آلماتی و عمان و بغداد و ...). نیمه اول تمام می شود و حداقل در ظاهر ایران دست بالا را در مقابل حریف قدرتمند دارد.

نیمه دوم شروع می شود و کادر فنی تیم یخواهد محتاط تر بازی کند و نتیجه واگذار نشود.تیم آمریکا و شرکاء بازی را در دست می گیرند، می تازند و جلو می روند، اما انگار هنوز خط دفاعی ما قدر تر از این صحبت ها ایستادگی می کند، خط دفاعی قرمز رنگ. تیم رقیب بازی را در نقاط دلخواهش ادامه می دهد(وین و لوزان و ...) اما تیم با همه احتیاط ها بازنده به میدان نیامده پس بازی ادامه می یابد.

زمان 90 دقیقه قانونی تمام شد(مهلت 10 تیرماه 1394)

اینجا نیز قاعده بازی شبیه به هم است، بازی باید ادامه پیدا کند، اما بعید است از دو وقت 15 دقیقه ای و گل نقره ای باشد، اینجا گل، گل طلائی است و با زدنش یک طرف بازنده...

کاش ما بازنده نباشیم .........

تازگی ها مرغ آمریکا غاز است!

باز یه چیزی دلم رو به درد آورد که باز هم مربوط میشه به والیبال

تو بازی چهارم ایران و آمریکا در تهران ، مجری جمله ای رو گفت که شاید هیچکس به اون دقت نمی کرد، بازیکنان آمریکا با اینه همراه خودشون آب آورده بودن اما تا وقت اذان به احترام مردم روزه دار به اون دست نزدن .

این کار به مذاق خیلی ها خوش آمد و بسیار از این حرکت زیبا و شایسته لذت بردیم ، عملی که حاکی از اخلاق ورزشی است.

اما هنوز یکروز از این قضیه عبور نکردیم که هجمه ها از طرف خودی ها علیه خودی ها آغاز شد،اینکه اونا با فرهنگ بودن و ما بی فرهنگ، ما سرود ملیشون رو از صدا و سیما پخش نکردیم(هرچند این عمل  اشتباه باشد)، دلواپس ها تیتر های روزنامه هاشون رو چنین و چنان زدند...

چند موردی که به ذهن من آ»د این موارد بود:

1-    آیا کاری که ما نکردیم و به آمریکا احترام نگذاشتیم(صرفا از بابت رسانه ای و در چارچوب مسابقات والیبال)،از جانب آمریکا یا لهستان رعایت شد؟آیا به احترام ما حاضر شدند دخترکانی که به شرایط عرفی و شرعی ما جور در نمی آیند را از انجام مراسم اولیه باز دارند؟

2-    آیا رقاصانی که در بازی های ما در خارج از ایران وجود داشت را به حرمت وجود ما منع کردند؟

3-    رسانه های حامی دولت که انتقاد می کنند بر تیتر های دولت و نظر اسولگرایان، آیا ایرادی دارد اگر ما به مذاکره کنندگانمان بگوییم مانند تیم ملی والیبال قوی باشید و آمریکا را شکست بدهید؟

4-    آیا این حرکت فرهنگی آمریکا را دیدید، مسئولینی که با شاخه های گل به استقبال آنها رفتند را نیز دیدید؟

5-    کسانی که به صدا و سیما بخاطر پخش نکردن سرود خرده میگیرید(که البته به نظر به دلیل پخش آگهی های بیشتر بوده) ، اگر گزارشگر همان صدا و سیما این جملات را نمی گفت امروز بهانه ای برای غر زدن داشتید؟

6-     چرا باید در مقابل کاری که آنها کردند ما خود را جهان سوم و بد بخت و عقب مانده بدانیم؟

و ..........

بی نهایت سوالاتی که می توان مطرح کرد، اما کسانی نیستند که به این سوالات پاسخی بدهند.

 

یا علی